Ik weet nog goed hoe ik me zelf voelde toen ik opgroeide. Anders. Anders dan de andere kindjes in de klas. Anders dan de andere jongeren op school. Anders dan de andere fuivende studenten op de universiteit. Anders dan de meeste van m’n collega’s op het werk. Het toppunt was dat zij dat ook door hadden, dat ik anders was.
Logisch ook. Ik merkte dingen op die zij niet zagen. Ik voelde dingen waarvan zij het bestaan niet eens kenden. Dat had voor- en nadelen. Zij hielden van grootse bijeenkomsten, met veel mensen tegelijk door elkaar praten (zo luid mogelijk, natuurlijk), zij konden perfect tegen prikkels als geluid, geuren… en hadden ’s avonds nog meer dan voldoende energie om tot de vroege uurtjes méér van hetzelfde mee te maken.
Ik niet. Mijn batterijen hadden nieuwe energie nodig en die kreeg ik vooral door alleen te zijn. Door me af te zonderen. Dat was soms ook een nadeel. Voor bepaalde mensen kwam dat als “arrogant” over, terwijl het natuurlijk niet zo bedoeld was. Het afzonderen was gewoon noodzakelijk, ik had er niet echt een vrije keuze in. Het hoort nu eenmaal bij hoog sensitief zijn.
Dat begon trouwens al op jonge leeftijd en bijvoorbeeld tijdens familiefeesten zoals kerst. Nadat ik samen met m’n kadootjes allerhande prikkels gekregen had door hoe mensen reageerden, foto’s namen, wat teveel gedronken hadden enzovoort, zonderde ik me met m’n nieuwe speelgoed ergens alleen af, om tot rust te komen.
Wanneer ik, zelfs als kind al, een ruimte binnenkwam, dan pikte ik als hoogsensitief persoon vele zaken op die anderen zelfs met de grootste moeite niet konden opmerken.
Wie er goed- of slechtgezind was, geuren, of het er te warm of te koud was, wat mensen van elkaar dachten, wie er authentiek was of wie er daarentegen aan het doen was alsof, wie écht zelfvertrouwen had, wie niet enzovoort. En weet je. Ik vond dat een groot nadeel. Ik wou stiekem zoals die andere mensen zijn, de niet hoog sensitieven. Ik wou ook uuuren energie hebben om heel sociaal te zijn, ik wou me niet slecht of uitgeput voelen door bepaalde geuren, of omdat het te warm/koud was of er teveel mensen waren, ik wou me tijdens een gesprek gewoon goed voelen in plaats van allerhande dingen op te kunnen pikken van m’n gesprekspartner die anderen niet eens zagen.
Maar na vele jaren (het heeft een tijd geduurd), ben ik beginnen ontdekken dat dit een énorme kracht is. Iets waar vele mensen eerlijk gezegd jaloers op zijn. Het heeft natuurlijk ook grote nadelen, zie voorgaande, maar de voordelen? Die waren ook enorm.
De voordelen van hoogsensitief zijn
Ik kon inderdaad perfect aanvoelen of iemand authentiek was of niet. Of iemand loog, of niet (wat tijdens het zaken doen bijvoorbeeld handig is). Of iemand gelukkig was, of niet. Ik kon gedrag van mensen inschatten en aanvoelen, soms kon ik beter voelen waar iemand mee zat dan ze het zelf konden. Ik kon kleine subtiliteiten zien die grote gevolgen konden hebben, wat professioneel gezien een zeer sterk voordeel was. Ik kon rekening houden met zaken waar anderen niet eens aan dachten (wat professioneel gezien alweer een sterke troef bleek te zijn). Ik was ook heel creatief, strategisch, ik had veel passie, ik had een goed buikgevoel…
En het gaat hier natuurlijk niet enkel over mij. Ook over jou. Jij hebt die dingen ook, anders was je hier nu niet. Mensen zoals wij hebben een belangrijke functie binnen de maatschappij. Altijd al gehad. Als je kijkt naar dieren die in groep leven (zoals wij, mensen, tot niet zo lang geleden in onze lange geschiedenis ook deden), dan zie je de hoogsensitieve “personen” heel goed. Dat zijn de dieren die alert zijn, die de groep waarschuwen voor gevaar, die weten waar het water gezond of het best is, het gras het groenst en meest voedzaam enzovoort. Zonder hen zou de groep niet lang overleven. De argeloze waaghalzen overleven nu eenmaal niet lang in de vrije natuur.
De hoogsensitieven maken het leven van anderen ook beter. Dat heb je misschien zelf ook al gemerkt. In plaats van oppervlakkige contacten met 100 mensen te hebben (waar niemand veel aan heeft), hebben wij een diepe vriendschap met enkele personen. Mensen kunnen op ons rekenen en als we met de juiste personen een vriendschap hebben, wij ook op hen. We voelen het immers ook snel aan wanneer iemand niet authentiek is. Dat zijn de mensen waar we geen tijd meer in hoeven te steken.
Ik heb zelf zowel op professioneel als privé vlak veel voordelen ontdekt aan hoogsensitief zijn. Zoveel dat ik door de jaren heen steeds blijer werd dat ik deze kracht heb. Dat ik dit allemaal kan.
Wij kunnen ook veel intenser genieten. Pijn, zowel fysiek als emotioneel, komt harder aan dan bij de gemiddelde mens. Maar genot en ook het genieten van simpele dingen, ook. Wij genieten meer van de liefde, van muziek, van de natuur, van stilte 😉 , van vele dingen.
Een ander groot voordeel is dat we goed alleen kunnen zijn. Niet hoogsensitieve personen, die in vele gevallen ook extravert zijn (maar niet altijd), hebben een groot nadeel. Zij moeten omringd zijn door anderen om zich goed te voelen. Zij zijn afhankelijk van anderen. Wij niet. Zo zie je trouwens ook weer dat niet hoogsensitief zijn ook voor- en nadelen heeft.
Hoe is jouw hoogsensitief zijn voor jou een kracht?